Fyrirsögnin er fræg tilvitnun úr Íslandsklukkunni þegar sögupersónan Jón Hreggviðsson var spurður um hvort hann hefði drepið böðulinn sem hýddi hann.

„Þú skalt ekki mann deyða“ segir í fimmta boðorðinu en er það bara einfalt og auðskiljanlegt? Þetta boðorð leynir á sér og á meira erindi við okkur en einungis að banna líkamleg voðaverk.

Martein Lúter skýrði þetta ágætlega þar sem hann leggur út af því að hér sé ekki verið að tala um afmarkað ofbeldisverk heldur sé hér verið að bannað að meiða náunga okkar, né vinna honum nokkurt mein heldur bjarga honum og hjálpa í allri neyð. Samkvæmt þessu er ekki aðeins bannað að skadda aðra heldur er hlutverk okkar uppbyggjandi, - við eigum að bæta hag annarra. Við eigum að hjálpast að og tryggja velferð annarra, beita okkur í samfélaginu svo við eflum lífsgæði ekki aðeins okkar eigin heldur samfélagsins alls.

Í okkar samfélagi hefur undanfarið verið allt of mikið um ýmiskonar ónæði, dyra at, hávaði og í einhverjum tilvikum hafa hús verið grýtt. Í vikunni var farið með skópar drengs út í rigninguna. Annar skórinn var ausinn aur en í hinn var skyrpt hráka. Sést hefur til einstaklinga kasta grjóti til annarra og hnífar hafa verið teknir af unglingum. Ég hef fengið þessar lýsingar og séu þær réttar er þessi fundur okkar hér í kvöld löngu tímabær.

Við deyðum vissulega þegar við göngum svo í skrokk á einstaklingum að þeir láta lífið. Samfélagið hefur reglur um slíkt og refsar fyrir.

Hvað með allt hitt?

Maður drepur mann þegar við tökum þátt í eða leyfum að varnarlitlir séu beittir harðræði, einelti, ranglæti, ofbeldi, baktali og öðru álíka. Þegar við leyfum slíku atferli að viðgangast sem niðurlægir fólk, sem réttlætir mismunun einstaklinga og ómannlega aðgreiningu hinna betri og verri, hinna æðri eða óæðri. Maður drepur mann ef við gætum ekki hagsmuna fólks og reynum að efla hag og velferð annarra.

Við megum ekki standa hjá og láta okkur þessa hluti engu varða.

Flutt sem inngangur á borgarafundi um einelti.
Byggt á predikun sr. Sigurðar Árna, flutt 22. febrúar 2009 í Neskirkju.

Fræðslukvöldið "Píslarsaga og páskar" verður mánudaginn 29. mars kl 20:00 í Klébergsskóla.

Undir titlinum "Píslarsaga og páskar" mun sr. Gunnar Kristjánsson sóknarprestur fjalla um píslarsöguna í nútímamyndlist og bókmenntum. 

Þetta er góður undirbúningur undir páskana. Allir eru velkomnir og hvattir til að taka þátt í umræðum á eftir.

Aðalsafnaðarfundur Brautarholtssóknar árið 2009 verður haldinn kl 12:30 að lokinni guðsþjónustu í Klébergsskóla þann 22. mars nk.

1. Starfskýrsla
2. Reikningar
3. Kosningar
4. Önnur mál

Í sóknarnefnd fer fram fjölbreytt og gefandi starf. Á þessum vetri hefur verið bryddað upp á nýjungum í starfi sem hlotið hafa góðar viðtökur. Við hvetjum alla til að koma og kynna sér þessi mál með því að mæta og taka þátt í umræðum.

Sóknarnefnd Brautarholtssóknar.

Á gamlársdag óskaði Sigríður Pétursdóttir eftir viðbrögðum fólks um stofnun kirkjukórs í sókninni okkar.

Ég vil þakka Sigríði fyrir að nota þennan vettvang til að vekja máls á málefnum okkar samfélags og hvetja fleiri til að tjá sig á þessum vettvangi með því að senda hugleiðingar um hugðarefni sín. 

Einnig vil ég þakka Sigríði fyrir að vekja máls á því hve kirkjukór er mikilvægur í öllu safnaðarstarfi.

Kirkjukór Brautarholtssóknar var upphaflega stofnaður fyrir meira en 50 árum og starfaði af miklum krafti fyrstu áratugina. Kirkjukórinn var ekki einungis hópur söngfélaga heldur voru æfingarnar einnig ánægulegar samverustundir og vettvangur fyrir skoðanaskipti. Fyrir utan að sinna aðalhlutverki sínu við kirkjurnar var farið var í söngferðir, heimsóknir til annara kóra og í óperuna svo eitthvað sé nefnt. Þá er minnistæð ferð sem farin var til Kildare á Írlandi árið 1990 þar sem sungið við messur og ýmsa viðburði. Almenn ánægja var með þessa ferð sem styrkti kórstarfið verulega. Kórinn starfaði síðan af krafti fram á þessa öld en síðustu ár hefur starfið legið að mestu niðri. 

Kirkjukór er einn af grunnþáttum í safnaðarstarfinu og með það í huga vildi sóknarnefnd á síðasta vetri láta á það reyna hvort ekki væru áhugasamir söngfuglar í sókninni sem vildu stofna sönghóp. Haft var samband við nokkra einstaklinga við þokkalegar undirtektir. Komið var saman á nokkrum æfingum og sungið við messu en síðan höguðu atvikin því þannig að ekki reyndist unnt að halda þessu starfi áfram að þessu sinni.

Ég tek hjartanlega undir með Sigríði að það var miður að ekki var haldið áfram á þessari braut. Kirkjukórsæfingar geta verið uppbyggilegar samverustundir og sannarlega er ekki vanþörf á því nú á þessum erfiðu tímum. 

Með kveðju, 

Ásgeir Harðarson,

formaður sóknarnefndar Brautarholtssóknar

netfang: asgeir@agro.is

Á jóladag hlustaði ég á útvarpsmessu ríkisútvarpsins sem var frá Brautarholtskirkju og hafði sjálf verið þar við jólamessu á aðfangadag. Það er ekkert nýtt að hinir ágætu félagar úr Karlakór Kjalnesinga leiði kirkjusöng og messusvör hér á Kjalarnesi. Það gerðu þeir vel í þessum messum eins og alltaf. Það var samt óneitanlega sérstakt að heyra drynjandi karlaraddirnar í útvarpsmessunni eins og engin kona væri í kirkjunni.

Mig langar til að nota þennan vettvang hér á kjalarnes.is til að ræða um kirkjukór. Í mörg ár hef ég verið undrandi á því að í jafn stórri sókn og Brautarholtssókn er sé ekki starfandi kirkjukór.

Sl. vetur var reynt að endurvekja kirkjukórinn og mættum við nokkur á æfingar og sungum að mig minnir í einni messu. Það kom mér satt að segja mjög á óvart að ekki skyldi haldið áfram með þetta starf. Ég held að alls ekki hafi verið fullreynt að stofna kór.

Starfsemi kirkjukórs er ákveðin tegund af grasrótarstarfi í söfnuði og tel ég að nú á erfiðum tímum í samfélaginu sé þetta kjörin leið til að bjóða Kjalnesingum til uppbyggilegrar samveru á vegum kirkjunnar. Það er þátttakan og samveran sem skiptir máli.

Ég skora á sóknarnefndina að bjóða Kjalnesingum sem hafa ánægju af söng upp á að fá að taka þátt í starfi kirkjukórs.  Það væri gaman að fá viðbrögð frá ykkur lesendur góðir. Hvað finnst ykkur? Er ég ein um þessa skoðun?

Sigríður Pétursdóttirsigridu@hi.is